Zomer. Vakantie. Zon. Ontspanning.
Tenminste... op papier.
In realiteit lijkt het soms meer op: zweten, zorgen, slapen-met-een-half-oog-open en stressen over hoe we deze maanden goed kunnen “benutten”. Alsof de zomer een project is dat je kan laten mislukken.
Als HSP — en stress- en prikkelregulatiecoach — voel ik het al aan mijn eigen zenuwstelsel: de zomerdrukte is begonnen. En ik heb het dan niet over festivals of cocktailfeestjes. Nee, ik heb het over alle onzichtbare to-dolijstjes die plots als paddenstoelen uit de grond schieten.
📚 De examens.
Je wil dat je kinderen zich gesteund voelen, maar ook niet compleet overladen.
Je wil dat ze goed eten, genoeg slapen, niet te veel stress hebben, wel gemotiveerd blijven, maar ook even pauze nemen...
En ondertussen hoop je stiekem dat je hoofd niet ontploft van hun buien, hun stress, jouw stress — en de dubbele wasmand.
🧠 Het werk.
Je voelt aan alles dat je op het einde van je bobijntje zit.
Collega's hebben het over hun vakantieplannen terwijl jij nog probeert je hoofd boven water te houden in de laatste werkweken.
Je lijf zucht. Je hoofd maalt. Je zenuwstelsel fluit op z’n laatste adem.
🌿 Thuis.
Het huis zucht mee. De tuin lonkt, maar jij blijft liggen want: té warm. Of: té weinig energie. Of: geen goesting (want eerlijk is eerlijk, soms is dat het gewoon).
Je kijkt rond, ziet wat nog allemaal ‘moet’, en verliest ondertussen het genieten van wat wél mag een beetje uit het oog.
🎒 De vakantie zelf.
Ja, je kijkt ernaar uit. Natuurlijk!
Maar ergens knaagt het ook.
De koffers. De autorit. De week structureren zonder té veel structuur.
En vooral: de druk dat het leuk moet zijn. Want als het dan vakantie is, moet je er ook van genieten hé. En veel. En zichtbaar. Liefst op Instagram. 😬
Vanuit je zenuwstelsel bekeken...
Dit alles vraagt veel van je.
De voortdurende afwisseling tussen ‘nog even volhouden’ en ‘nu moet ik genieten’ maakt dat je stresssysteem nooit helemaal kan zakken. Het blijft aan.
Zeker bij HSP’s, bij wie het zenuwstelsel net wat fijner is afgesteld, kan dit leiden tot overprikkeling, irritatie, of simpelweg het gevoel dat je permanent achter de feiten aanloopt met een zonnebril op.
En weet je?
Dat is oké.
Het is niet omdat het zomer is, dat je batterij plots miraculeus opgeladen is.
Soms zit rust ‘m niet in het liggen aan een zwembad, maar in het even mogen voelen wat er écht is. Zonder oordeel.
Dus aan iedereen die zich nu al afvraagt hoe je deze zomer ‘goed’ doorkomt:
Je bent niet alleen.
En mocht je dit lezen met een lichte paniekaanval omdat de koffers nog niet gepakt zijn en de tuinstoelen nog altijd in hun wintermodus staan: adem. Je doet het goed.
Zelfs al loopt niet alles volgens plan.
Voor je zenuwstelsel is het al een overwinning dat je dit herkent.
Dat je pauze neemt.
Dat je voelt: hier is het even genoeg.
En nu?
Misschien even niks. Of wel iets. Maar dan bewust.
En met zonnecrème. Want dat vergeten we ook nog al eens. 😎
PS: mijn koffers zijn nog niet gepakt. Maar mijn grens wél. 🌞
Reactie plaatsen
Reacties