Twee nachtdiensten en een opblaasmatras

Gepubliceerd op 2 juli 2025 om 10:00

Het was zo’n week waarin je denkt: Yes, ik zie mijn verlof aan de horizon opduiken! Je voelt al bijna de ontspanning in je lijf glijden. Tot… iemand ergens beslist: "Zeg, die Heidi, die krijgt er nog twee nachtdiensten bij."
Ah, merci hè. 🫠

Laat me even kaderen: ik draai nooit nachtdiensten. Mijn brein weet dat. Mijn lijf weet dat. Mijn zenuwstelsel — hooggevoelig en fan van structuur en voorspelbaarheid — weet dat zéker. Maar goed, ik ben een teamplayer. Dus ik dacht: "Ik overleef dit wel." Spoiler: ik leef nog, maar overleven is het juiste woord.

Want nachtdienst betekent voor mij:
🧠 een brein dat ’s nachts op 25% capaciteit werkt en het verschil tussen een thermometer en een koffielepel nauwelijks nog kent,
🌞 overdag niet kunnen slapen, want hallo hittegolf,
😵‍💫 een lijf dat denkt dat het in een soort jetlag met tropische setting beland is,
💥 een zenuwstelsel dat zo overprikkeld is dat zelfs de koelkastdeur openen voelt als een aanval.

En dus belandde ik – letterlijk – met mijn opblaasmatras in de berging. De enige plek in huis waar het nog donker was én koel genoeg om geen menselijke barbecue te worden.
Geen romantiek, geen glamour. Wel een lijf dat smeekte om herstel.

En laat dat nu net de essentie zijn van deze blog. Want als stress- en prikkelregulatietherapeut (en mens) weet ik dat het zenuwstelsel een systeem is dat veiligheid en herstel nodig heeft. Het is plastisch en veerkrachtig, ja — maar geen onuitputtelijke machine. Zeker niet bij HSP’s, en al helemaal niet als dat zenuwstelsel ook nog eens INFJ-neigingen heeft om alles te overanalyseren. 🤯

Het punt is: ik weet wat goed zou zijn. Rust. Regelmaat. Koelte. Geen nachtdiensten. En toch zeg ik “ja”, want het hoort bij het werk, bij het leven.
Maar ik leer. Steeds meer. Over mijn grenzen. Over hoe ik dat lijf van mij ernstig moet nemen. Over hoe ik na zo’n week extra lief mag zijn voor mezelf.
Over hoe ik morgen misschien weer ga wandelen. En straks misschien toch een dutje probeer in de wasmand, want ja — de berging is nu bezet door de kat.

Of het nu nachtdiensten zijn, tropische hitte of emoties die aan je systeem trekken — zorg goed voor je zenuwstelsel. En als dat betekent dat jij onder een tafel, in een kast of op een opblaasmatras in de berging belandt: dat is zelfzorg. 🧘‍♀️💪

Reactie plaatsen

Reacties

Veronique Hannecart
3 maanden geleden

Maar allez Heidi, je wate meer dan welkom om overdag op mijn rustige gekoelde slaapkamer te komen uitrusten. Je weet het voor voogende keer, hé!!!!